Yalnız kalmak, karanlık, soğuk ve derin bir denize atılmak gibidir. Karanlıktan korkarsın, soğuktan korkarsın, derinlikten korkarsın. Kaçmak için çırpınırsın. Karanlık koyulaşır, soğukluk ve derinlik artar. Ben! Nice çırpınmadan sonra bu denizin hayatın ta kendisi olduğunu anladım. Ruhumun karanlıklarına, soğuklarına, derinliklerine yüzdüm. Ondan sonra hiç yalnız kalmadım..
Ondan sonra hiç yalnız kalmadım...
*REiS*- Kurucu Üye
- Mesaj Sayısı : 709
Kayıt tarihi : 01/12/09
- Post n°1